maandag 3 augustus 2009

Over Dick Gosewehr

Dick Gosewehr (1951) heeft 40 jaar bij de politie gewerkt waarvan bijna 30 jaar als rechercheur. Zijn loopbaan begon in 1969 toen hij als 18 jarige jongen in dienst trad bij de gemeentepolitie Amsterdam. Na enige jaren straatdienst kreeg hij in 1974 de kans over te stappen naar de afdeling recherche. Tijdens zijn stageperiode van ruim een jaar deed hij dienst op het bureau Warmoesstraat en bij de Centrale Recherche op het Hoofdbureau van politie.

In 1975 is hij overgestapt naar de recherche van het nieuwe korps gemeentepolitie Zevenaar, alwaar hij ruim 20 jaar heeft gewerkt. Bij de reorganisatie van de Nederlandse politie werd dit korps opgeheven en ging hij automatisch over naar de Regiopolitie Gelderland Midden. Hier werkte hij bij de afdeling Zware Criminaliteit en de regionale afdeling Zeden.

In 2001 trad hij in dienst bij de regiopolitie Groningen. Na een kort verblijf bij de basiseenheid Zuidhorn ging hij in 2002 deel uitmaken van het Groningse Cold Case Team, een team dat in het leven was geroepen om te proberen oude onopgeloste Groningse moorden alsnog op te lossen door gebruik te maken van nieuwe technieken (lees DNA). Het korps Groningen was op dat moment het enige korps dat de beschikking had over een fulltime Cold Case Team. In de praktijk bleek echter dat het oplossen van oude zaken niet alleen afhankelijk was van nieuwe technieken. Het opnieuw onderzoeken van zaken bleek ook tot een oplossing te kunnen leiden en dat viel niet altijd in goede aarde bij de verantwoordelijken voor het eerste onderzoek. Zij beschouwden dit als kritiek op hun werk. Allerlei spanningen waren daarvan het gevolg.

Bij het Cold Case Team kwam hij in contact met Harrie Timmerman die daar als psycholoog/criminoloog gedetacheerd was. Mede door de samenwerking met hem kreeg hij steeds meer belangstelling voor het menselijke gedrag en kwam hij in aanraking met een andere manier van onderzoek doen. Hij ontdekte dat er veel structurele fouten worden gemaakt bij politieonderzoeken in Nederland. De belangrijkste daarvan is dat de politie veel fouten maakt in hun zoektocht naar de waarheid.

Toen er in 2004 door het Korps Landelijke Politie Diensten een leergang Inleiding Gedragsanalyse werd opgestart, kon hij als één van de weinige politiemensen in Nederland aan deze opleiding deelnemen. De helft van de cursisten bestond uit politiemensen en de andere helft bestond uit gedragswetenschappers. Er ging een wereld voor hem open. Steeds meer werd hem duidelijk dat de opleidingen bij de Nederlandse politie veel te wensen over laten en dat je als rechercheur veel kennis mist die noodzakelijk is om je werk goed te kunnen doen. Politiemensen leren tijdens hun opleiding niet goed hoe men achter de waarheid kan komen. Men vermengt waarheidsvinding in de praktijk vaak met een ander doel, namelijk de zaak rondmaken.

In maart 2005 kwam hij via de cursus in aanraking met een voor hem nieuw fenomeen, namelijk de gerechtelijke dwaling. Tot de lesstof van de cursus behoorde het boek “De bekentenissen van Ina Post” geschreven door Dr. Han Israëls. In dat boek stond beschreven op welke wijze de bejaardenverzorgster Ina Post in 1986 door de politie werd verhoord nadat zij was aangehouden als verdachte van de moord op de 89 jarige mevrouw Kolstee-Sluiter in Leidschendam. Uiteindelijk leidde die verhoren tot een bekentenis, een bekentenis die, voor zover dat viel te controleren, niet paste bij de waarheid die uit de feiten naar voren kwam. Lezing van het boek bracht bij Gosewehr een schok teweeg en hij besloot iets met zijn nieuw verworven kennis te gaan doen. Via Han Israëls kwam hij in contact met Ina Post zelf en haar raadsman mr. Geert-Jan Knoops. Die contacten leidden uiteindelijk zelfs tot een boek, dat hij samen met Harrie Timmerman over deze zaak schreef.

Sinds die tijd houd hij zich samen met Harrie Timmerman bezig met het onderzoeken van Gerechtelijke Dwalingen. Op deze site zult u daar meer over lezen. Zijn activiteiten op het terrein van de gerechtelijke dwalingen werden hem door politie en justitie niet in dank afgenomen en uiteindelijk leidde dat er toe dat hij de politiedienst verliet.